Rozdział 10 ~ "Our World"

Kochani! Dziękuję ogromnie!
Jeszcze dzisiaj osiągneliśmy 1000 wyświetleń!
Bardzo mnie to cieszy z uwagi na to, że większośc użytkowników bloggera muszą długi czas dbac o taką liczbę wyświetleń, natomiast my osiągneliśmy to w ok. 10 dni!
Mówię osiągnęliśmy z uwagi na to, że teoretycznie ten blog należy też do was :)
A więc - rozdział 10!
A w nim....
-Ludmiła mimo wszystko pozostaje wierna Nati,
-Natalia odzyskuje dla Ludmiły piosenkę ukradzioną przez Lenę,
-uczniowie układają choreografię na finał.
Czytajcie dalej, a w następnym - trochę dłuższym - rozdziale przekonacie się o co chodzi z "intrygą" Nati i Federico!!! :D



Poniedziałek, 12.23
Od razu, kiedy tylko Federico przestał śpiewac, chciałam wybiec.
Tym razem nie z płaczem - raczej z przygnębieniem.
Nati i Fede są razem - nie mogę ich rozdzielic, mimo, że bardzo chciałabym, żebym mogła z nim byc...
Widzę, że on mnie kocha, ale nie daję po sobie poznac tego, że ja kocham jego.
Przed samą sobą trudno mi się do tego przyznac, co dopiero jemu.
Czuję, że Nati kocha Maxiego, więc dlaczego?
Dlaczego nie są razem?
Dlaczego to wszystko rozdziela dwie zakochane w sobie pary?
Ymm... No znaczy teraz nie dwie, ale...
Dlaczego Lena nie wiedziała, że Federico i Natalia są razem?
Dlaczego jej nic nie powiedzieli? Przecież to siostra Nati! W dodatku, zakochana w Federico.
Dlaczego powiedzieli to akurat mnie?
Tyle pytań, ale żadnej odpowiedzi.
Wiem tylko jedno - ja go kocham.
-Dlaczego to zrobiłeś? - zapytałam tylko, na nic więcej nie było mnie stac.
-Bo, Ludmiła... Chodzi o to, że naprawdę cię... - przerwał. - Nie, nie mogę.
-Czego nie możesz?
-Nie mogę nic więcej powiedziec...
-Aha... Dzięki za to, że zaśpiewałeś mi włoski tekst, jednak nadal muszę komuś odebrac oryginalny rytm - rzuciłam i wstałam.
Federico złapał mnie za nadgarstek i przyciągnął do siebie.
-Posłuchaj... Powiem to samo, co w twoim domu - Tęsknię za tobą, za tym co było - pocałował mnie w rękę.
Wyrwałam się z jego objęcia.
-Mam dumę, żeby powiedziec ci tylko tyle, że nigdy nie zrobię tego Nati. Ona była przy mnie, ja będę przy niej. Nawet jeśli się nie przyjaźnimy.
Wyszłam z sali i na korytarzu zauważyłam Lenę.
W palcach przewracała rzutnik z moją piosenką.
-Co ty robisz?! - warknęłam do niej.
-Czekam na swoją kolej. Za chwilę będę uczniem Studia.
-Chyba śnisz, oddaj moją piosenkę.
-Nie jest twoja, teraz należy do mnie!
Zobaczyłam czarną czuprynę wyłaniającą się zza ściany.
-Lena, oddaj jej tę piosenkę...
-Nati, hej! - Lena zmieniła ton głosu, kiedy tylko zobaczyła swoją siostrę.
Podeszła do niej i chciała ją przyjacielsko przytulic.
-Daruj sobie, wszystko słyszałam. Oddaj Ludmile jej piosenkę.
-Wiesz, nie spieszy mi się do tego - przegryzła wargę.
-To nie była prośba, oddaj to - Nati wyrwała pendrive z jej rąk i wręczyła mi go. - Na następny raz lepiej nigdzie nic nie zostawiaj, moja siostra jest wyjątkowo ciekawska - uśmiechnęła się do mnie, czego nie odwzajemniłam.
-Dzięki.
-Nie ma sprawy, polecam się - rzuciła i poprowadziła siostrę za rękę w kierunku szafek.
No cóż...
Wszyscy ostatnio się za mnie wstawiają - w szczególności Nati i Federico.
Ścisnęłam w dłoni pendrive z piosenką i poszłam do sali prób.
-Co cię tak długo nie było? Lena, Nati i Federico poszli cię szukac! - ''przywitała'' mnie Camila.
-Ciebie też miło widziec - odpowiedziałam jej z uśmiechem.
-Dobra, czas wymyślic choreografię - stwierdził Maxi.
-Jeśli piosenka jest ruchliwa, to niech choreografia też będzie! - wrzasnął Andreas.
I tak do końca dnia wymyślaliśmy choreografię..
Oczywiście - Federico i Nati też.
_________________
? :D